Formy wsparcia psychologicznego

W PPP udzielamy pomocy psychologicznej w następujących obszarach:

• problemy adaptacyjne,
• trudności w funkcjonowaniu społecznym (np. nieśmiałość, wycofanie),
• lęki,
• kryzys w rodzinie.

Pomoc psychologiczna prowadzona jest w systemie konsultacji lub systematycznego wsparcia psychologicznego (zależnie od możliwości poradni, potrzeb i oczekiwań klientów). Z uwagi na małą ilość miejsc, nie prowadzimy regularnej psychoterapii indywidualnej. Dodatkową formą pomocy dziecku i rodzinie jest terapia rodzinna.

W przypadku gdy zgłaszany problem jest złożony i wymaga objęcia pomocą przez zespół specjalistów, dziecko i jego rodzina kierowana jest do odpowiednich ośrodków specjalistycznych.

Warunkiem do rozpoczęcia pracy z klientem (wsparcia psychologicznego) jest wewnętrzna motywacja tej osoby.

Diagnoza (badanie psychologiczne, badanie pedagogiczne) – to proces diagnostyczny (z reguły ok. 2-3 spotkań), który obejmuje wywiad życiorysowy, obserwację zachowania podczas spotkania oraz testy psychologiczne, pedagogiczne. Służy szczegółowemu dookreśleniu problemu i nadaniu mu znaczenia w indywidualnej historii życia danej osoby, a następnie ustaleniu konkretnych wskazań terapeutycznych.

Poradnictwo psychologiczne – jest formą pomocy skierowaną do osób, które w danym momencie przeżywają kryzysy rozwojowe lub trudności adaptacyjne. Celem takich spotkań jest przyjrzenie się tym sytuacjom oraz znalezienie możliwych sposobów przystosowania się do zmian przywracając poczucie sprawczości. Porady psychologiczne są skoncentrowane na problemie i ograniczone w czasie (kilka/kilkanaście spotkań). Są także źródłem wsparcia psychologicznego w sytuacji przystosowywania się do zmiany.

Poradnictwo psychologiczne nie jest psychoterapią, jest to krótka relacja z psychologiem nastawiona na rozwiązanie konkretnej trudności.

Interwencja kryzysowa polega na udzieleniu doraźnej pomocy psychologicznej w sytuacji nagłej i poważnej zmiany w życiu, która dezorganizuje funkcjonowanie osoby (żałoba, rozwód, utrata pracy, wypadek, doświadczenie przemocy). Celem takich spotkań jest przywrócenie równowagi psychicznej.

Pomimo tego, że kryzysy są nieodłączną częścią życia, bywa że trudno sobie z nim poradzić bez pomocy specjalistycznej. W przypadku nierozwiązanych kryzysów i utrzymującego się długotrwałego napięcia może dojść do wystąpienia poważniejszych zaburzeń psychicznych.

Psychoterapia jest procesem, który ma na celu pomoc w zrozumieniu znaczenia doświadczanych trudności w kontekście indywidualnej i niepowtarzalnej historii życia zgłaszającej się po pomoc osoby. Możliwe jest to dzięki poszerzeniu świadomości samego siebie, czyli świadomości procesów, które w nas zachodzą, potrzeb jakie mamy wobec siebie, świata i w relacjach z innymi, a co za tym idzie zwiększenie stopnia rozumienia samego siebie. Jest to proces prowadzący do zmiany- zmiany sposobów przeżywania, odczuwania, reagowania, zachowania, postaw, kontroli emocji i struktury osobowości. Czas trwania procesu psychoterapeutycznego zależy od głębokości zaburzeń.

Psychoterapia ma jasno określony cel oraz warunki obowiązujące obie strony (m.in. czas trwania, pora, koszt)- zawarte w kontrakcie terapeutycznym i wspólnie ustalane.

Celem pierwszego spotkania jest konsultacja psychologiczna, czyli wstępna ocena problemu zgłaszającej się osoby, będąca podstawą do określenia zakresu możliwej pomocy psychologicznej. W przypadku podjęcia decyzji o rozpoczęciu psychoterapii zawierany jest kontrakt . Kontrakt jest umową między psychoterapeutą, a jego klientem/pacjentem dotyczącą pracy psychoterapeutycznej. To niepisane uzgodnienia określające zasady współpracy, takie jak:

• Cel: precyzyjnie określona przez klienta zmiana, której pragnie w swoim życiu.

• Rola psychoterapeuty: uzgodnienie na czym będzie polegała rola psychoterapeuty w tym procesie. Doprecyzowanie obszaru, który sprawia kłopot i przeszkadza w rozwiązaniu problemu.

• Zasady dotyczące spotkań: określenie częstotliwości spotkań – zwykle 1 do 2 razy w tygodniu, ale można umówić się na inną częstotliwość. Ustalenie stałego dnia i godziny spotkań. Jeśli to możliwe na danym etapie, to określenie również długości psychoterapii. Długość psychoterapii zależna jest od celu i problemu z jakim przychodzi pacjent. Psychoterapia może być krótkoterminowa (do 15 spotkań) lub długoterminowa (kilka lat).

• Poufność: treści wnoszone do gabinetu, a nawet sama obecność osoby w gabinecie są całkowicie poufne. Terapeuta nie rozmawia o swoim kliencie z osobami trzecimi, nie odpowiada na pytania rodziny, nie wyjawia faktu spotykania się z osobą o danym nazwisku. Jest do dość ważna zasada, która jest podstawą zaufania do psychoterapeuty.

Są dwa wyjątki od tej reguły :

– poddawanie pracy klinicznej superwizji, w celu utrzymania pożądanej jakości pracy. (Superwizje to spotkania z psychoterapeutą posiadającym uprawnienia superwizora psychoterapii nadane przez Polskie Towarzystwo Psychiatryczne. Spotkania te służą utrzymaniu wysokiej jakości pracy, pilnowaniu, aby prywatne reakcje psychoterapeuty (zwane przeciwprzeniesieniem) nie obciążały pacjenta. Na spotkaniach superwizyjnych dane pacjentów są chronione tak, aby niemożliwa była ich identyfikacja. Ponadto superwizor jest tak samo zobowiązany do utrzymania poufności.

– informacja o zagrożeniu życia klienta (planowanie próby samobójczej lub doświadczanie przemocy). Wówczas terapeuta jest zobowiązany poinformować odpowiednie służby.